Jung a astrologia - Piotr Piotrowski
Jung polaczy interpretacje symboli astrologicznych z ich psychologicznym sposobem wyjasnienia. Pokazal, ze astrologia moze wiele ofiarowac psychologii, choc zdawal sobie sprawe, ze analiza astrologiczna bylaby pelniejsza, gdyby odwolywala sie do zdobyczy psychologii nieswiadomosci, do odpowiedniej interpretacji archetypow. to symbole i mity pozwalaja zrozumiec i uchwycic subtelna, intuicyjna i archetypowa wiez istniejaca miedzy nieswiadomoscia czlowieka a Uniwersum.
Kosmos staje sie dla Junga symbolicznym zwierciadlem wydarzen ziemskich.
Czlowiek by zrozumiec swoje miejsce w kosmosie i cel zycia musi nauczyc sie starannie obserwowac niebo by "uslyszec" boska harmonie sfer.
Fragment:
"Urodzilismy sie w danym momencie, w danym miejscu i cechuje nas, jak slynny rocznik wina, ta sama jakosc roku i pora roku, w ktorej ujrzal nas swiat" - stwierdza w jednym ze swoich dziel Carl Gustav Jung (1875-1961), wybitny psychiatra, psycholog, badacz ludzkiej psychiki, mysliciel, ktorego nowatorskie idee odnosily sie do obszarow czysto filozoficznych i pozostaly dla filozofii niezwykle plodne i inspirujace. Ksiazka ta nie bedzie jednak opisywac calego dorobku naukowego Junga, poniewaz proby takie juz dawno zostaly podjete - zarowno przez wybitnych znawcow jego mysli, kontynuatorow, uczniow, jak i adwersarzy, o czym polski Czytelnik zapewne mial niejedna okazje sie przekonac. W swoich licznych dzielach Carl Gustav Jung zajmowal sie rozmaitymi dyscyplinami, niejednokrotnie takze i tymi, ktore leza poza obszarem zainteresowan nauki, ale ktore w taki czy inny sposob odnosza sie do ludzkiej psyche. Astrologia zglebiana przez Junga przez 50 lat nalezy wlasnie do tych obszarow, ktore wymagaly od tworcy archetypow nie tyle niekonwencjonalnego podejscia, ile raczej przyjecia otwartej, pozbawionej stereotypowych uprzedzen postawy. To, co udalo sie Jungowi dostrzec w astrologii, a takze to, jak ja rozumial, stanowi wlasnie przedmiot tej ksiazki, stad tez tytul - Jung i astrologia.
Choc Jung nigdy nie napisal zadnej pracy czysto astrologicznej, to jednak tu i owdzie znajdujemy pewne watki i odniesienia, w ktorych zdradza on zyczliwy stosunek do astrologii. Ba, zainteresowanie Junga astrologia i wnioski, do jakich doszedl, wywarly nawet olbrzymi wplyw na rozwoj samej astrologii, ktora od czasu, kiedy Jung sie na jej temat wypowiedzial, nie jest juz ta sama astrologia, jaka znali Platon, Ptolemeusz czy Kepler. Mozna takze zaryzykowac twierdzenie, ze zaden astrolog nie wniosl tyle nowatorskich i oryginalnych spostrzezen do astrologii, co wlasnie Jung.
Symbolika astrologiczna, ktora w duzej mierze oparta jest o pewien model ogladu swiata, ktory moglibysmy nazwac mitycznym, bardzo pociagala Junga; nade wszystko urzekla go sama tradycja astrologii, poniewaz kazda inwencja ludzkiego ducha zawsze miala dla Junga wielkie znaczenie.
Aby dokladnie zrozumiec stosunek Junga do astrologii oraz to, w jaki sposob astrologowie wykorzystali jego idee, trzeba najpierw zapoznac sie z fundamentalnymi pojeciami psychologii analitycznej, jak nazwal swoja dyscypline Jung. Pierwszy rozdzial tej ksiazki jest jedynie szkicowym zarysem tych zagadnien i to podanym w dosc wybiorczy sposob. Zamierzeniem autora nie bylo bowiem streszczanie teorii Junga, lecz opisanie tych zagadnien, ktore dla astrologicznych rozwazan sa niezwykle istotne. Wszystkie te pojecia, ktore nie zostaly omowione w pierwszym rozdziale, beda przyblizone w innej czesci ksiazki, gdzie zajmuje sie niezwykle skomplikowana problematyka utozsamienia pojec Jungowskich z symbolika astrologiczna.
Warto zdawac sobie rowniez sprawe z tego, jaka astrologia zajmowal sie Jung i z jakich zrodel korzystal, gdy zaczal ja studiowac. Dlatego w drugim rozdziale pokusilem sie o przedstawienie tego zagadnienia, ktore stanowi jednoczesnie wstep do dyskusji o tym, czym wlasciwie jest astrologia oraz jaki miala ona wplyw na ksztaltowanie sie europejskiej kultury i samej nauki.
Trzeci rozdzial jest proba uporzadkowania mysli Junga odnoszacych sie do astrologii, na podstawie ktorych da sie stworzyc pewna ogolna teorie skladajaca sie z kilku zasadniczych zalozen i hipotez. Jung jednak widzial tutaj rozne problemy, ktorych, niestety, nie udalo mu sie rozwiazac. Dwuznacznosc jego niektorych wypowiedzi wplynela rowniez na pojmowanie astrologii przez samych astrologow, ktorzy - bedac zafascynowani odkryciami psychologii analitycznej - nie zawsze potrafili uczynic z niej wlasciwy uzytek. Proba adaptacji i przyporzadkowania pojec Jungowskich do astrologii jest wlasnie tematem nastepnego, czwartego rozdzialu. Omawiam tam glowne stanowiska roznych astrologow wobec interesujacego, ale i zarazem kontrowersyjnego utozsamienia Jungowskiej struktury psyche z modelem astrologicznym.
Ksiazka ta bylaby niepelna, gdyby nie znalazlo sie w niej miejsce na przedstawienie horoskopu samego Junga, z odniesieniem jego symboliki do glownych pojec psychologii analitycznej. Rozdzial piaty, mimo zageszczenia pewnej specyficznej dla astrologicznego jezyka terminologii, zostal napisany w taki sposob, aby osoby niewtajemniczone w arkana tej wiedzy, mogly jak najwiecej dowiedziec sie o horoskopie Junga i z tej wlasnie perspektywy przyjrzec sie jego biografii.
Zywie nadzieje, ze ksiazka Jung i astrologia, prezentujaca w takiej formie po raz pierwszy ten temat w Polsce, stanie sie cennym materialem i inspiracja do przemyslen dla wszystkich osob, ktore chcialyby zapoznac sie z jeszcze innym, ale jak zawsze niezwykle fascynujacym aspektem naukowej tworczosci Carla Gustava Junga.
Piotr Piotrowski
<< Home